Η δεύτερη δολοφονία του Παύλου Φύσσα

Δημήτρης Μαριόλης

Η δίκη της Χρυσής Αυγής μπήκε πλέον στην τελική ευθεία. Την Τετάρτη 18 Δεκέμβρη, η εισαγγελέας αγόρευε μέσα στο δικαστήριο μα η δικαιοσύνη ήταν απ’ έξω. Συγκεκριμένα, πρότεινε την απαλλαγή όλων των κατηγορουμένων για τις κατηγορίες της διεύθυνσης και ένταξης σε εγκληματική οργάνωση, ζήτησε να κηρυχθεί ένοχος για ανθρωποκτονία με δόλο μόνον ο Ρουπακιάς και να απαλλαγεί η ηγεσία της ΧΑ. Επίσης, για την υπόθεση των Αιγύπτιων ψαράδων πρότεινε να μετατραπεί η κατηγορία από απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη από κοινού, ενώ για την επίθεση στα μέλη του ΠΑΜΕ, πρότεινε τη μετατροπή της κατηγορίας από
απόπειρα ανθρωποκτονίας από
πρόθεση, σε επικίνδυνη σωματική βλάβη. 
Κάπως έτσι λοιπόν μοιάζει να κλείνει ο κύκλος και επιστρέφουμε εκεί από όπου ξεκινήσαμε: στα πρώτα ρεπορτάζ των ΜΜΕ μετά τη δολοφονία Φύσσα που την χαρακτήριζαν ως αποτέλεσμα αντιπαράθεσης για το ποδόσφαιρο!
Δίκαια η μητέρα του Παύλου Φύσσα απεύθυνε στην εισαγγελέα μέσα στο δικαστήριο το ερώτημα: «Στις 18 του μήνα ο Παύλος κλείνει 75 μήνες νεκρός. Τελικά σήμερα τον ξαναμαχαιρώσατε;»
Ο συνήγορος πολιτικής αγωγής Κώστας Παπαδάκης δήλωσε χαρακτηριστικά ότι «η εισαγγελική πρόταση πετάει στα σκουπίδια ολόκληρο το αποδεικτικό υλικό και αποτελεί μια πρόκληση για τα θύματα, τις οικογένειές τους και ολόκληρη τη δημοκρατική κοινωνία. Ετοιμάζεται να παραδώσει αθώα και ξεπλυμένη τη Χρυσή Αυγή απεκδυόμενη από το χαρακτήρα της εγκληματικής οργάνωσης περιορίζοντας τις ποινικές ευθύνες σε ορισμένα  από τα εκτελεστικά όργανα».

Μνήμη του λαού μου σε λένε Λαμπράκη, σε λένε Τεμπονέρα και σε λένε Παύλο Φύσσα
Αυτή είναι η αστική «δικαιοσύνη» των «αδέκαστων» δικαστών. Τιμωρεί τη λεπίδα αλλά αθωώνει το χέρι που την κρατούσε, τον πολιτικό ιθύνοντα νου που όπλιζε τις φασιστικές συμμορίες, που έδινε τις εντολές για τις δολοφονικές επιθέσεις στους Αιγύπτιους ψαράδες, στα μέλη του ΠΑΜΕ, στο στέκι Συνεργείο, σε δεκάδες επιθέσεις και στρατιωτικές επιχειρήσεις.
Αυτή είναι η νέα κανονικότητα εκφασισμού της κοινωνίας και διαμόρφωσης ενός κράτους έκτακτης ανάγκης. Σε αυτήν την κανονικότητα, οι φοιτητές και οι διαδηλωτές αντιμετωπίζονται ως τρομοκράτες, οι Ματατζήδες λιντσάρουν και ξεβρακώνουν αλυσοδεμένους συλληφθέντες – ενίοτε τους βασανίζουν κιόλας, όχι πια στην ταράτσα, όπως επί δικτατορίας, αλλά λίγα μέτρα πιο κει, στο πάρκινγκ της Μπουμπουλίνας – οι αντιφρονούντες παρακολουθούνται με σύγχρονες συσκευές που τοποθετούνται μέρα μεσημέρι στα αυτοκίνητα και τις μηχανές τους, ΕΚΑΜίτες μπουκάρουν σε πολυκατοικίες και σπίτια χωρίς εισαγγελική άδεια. Το έργο τους αποθεώνουν στα δελτία ειδήσεων φασίζοντες “δημοσιογράφοι” που συνεχίζουν επάξια την παράδοση εκείνου του συναδέλφου τους που έπαιρνε το 1973 “συνεντεύξεις” από συλληφθέντες στο Πολυτεχνείο φοιτητές για τη χουντική τηλεόραση.
Σε αυτήν την κανονικότητα, οι χρυσαυγίτες και η συμμορία τους αντιμετωπίζονται ως χρήσιμοι σύμμαχοι και όχι ως ναζιστική συμμορία. Σε αυτή την κανονικότητα τα κηρύγματα περί αστικής νομιμότητας, οι αναφορές υπέρ της διδασκαλίας του γλυκού εξαναγκασμού και του «ξύλου» που είναι «στοιχείο αναγκαστικότητας» κυριαρχούν στα ΜΜΕ. Μόνο που ξεχνάνε να μας πουν ότι σε αυτόν τον τόπο το μονοπώλιο της βίας δεν το έχει μόνο το κράτος. Το έχει και το παρακράτος. Από τον Λαμπράκη μέχρι τον Τεμπονέρα και τον Παύλο Φύσσα, η δεξιά και ακροδεξιά παράταξη και οι σκοτεινοί της βραχίονες, όποτε χρειάστηκε έχουν βάψει τα χέρια τους με αίμα. Και ακριβώς γι΄ αυτόν τον λόγο, εδώ και δεκαετίες, οι πραγματικοί υπεύθυνοι αυτής της βίας, αυτών των εγκλημάτων έμεναν ατιμώρητοι. Αυτή είναι η κανονικότητα της αστικής «δικαιοσύνης» και της αστικής «νομιμότητας».
Αλλά και η προηγούμενη κυβέρνηση έχει το δικό της μερίδιο στην επιχείρηση νομιμοποίησης της Χρυσής Αυγής και στα μικροπολιτικά παιχνίδια για το ξέπλυμα του εγκληματικού της χαρακτήρα. Όταν για παράδειγμα, το Δεκέμβρη του 2016, στελέχη και βουλευτές της τότε κυβέρνησης και της Χρυσής Αυγής, επισκέπτονταν το Καστελόριζο και φωτογραφίζονταν μαζί ως «αντιπροσωπεία της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής».
Με αυτήν την κανονικότητα έχουμε να αναμετρηθούμε. Η δίκη της Χρυσής Αυγής έχει ακόμα δρόμο μπροστά της. Εάν γίνει δεκτή η πρόταση της εισαγγελέως, ολόκληρη η ηγεσία της Χρυσής Αυγής θα αθωωθεί. Αυτή η εξέλιξη θα αποτελέσει μια συντριπτική πολιτική νίκη των νεοναζί. Οι πολιτικοί υπεύθυνοι της δολοφονίας θα απαλλαγούν από κάθε κατηγορία, το κόμμα τους θα αποενοχοποιηθεί από το αίμα του Παύλου Φύσσα και από την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης. Η επιχορήγηση εκατομμυρίων ευρώ στο νεοναζιστικό κόμμα για τα έτη 2014-2019 θα ξεπαγώσει, τα γραφεία τους θα ξανανοίξουν και οι συμμορίες τους θα βγουν ξανά στους δρόμους. Το μόνο εμπόδιο σε αυτή την εξέλιξη είναι η μαζική αντιφασιστική δράση του λαϊκού κινήματος. Άμεσα, αδιαμεσολάβητα και αποφασιστικά.
Τι περιμένουμε λοιπόν;

Πηγή: https://www.e-lesxi.gr/