Η δράση αντικαθιστά τα δάκρυα_Γενική Συνέλευση_Τρίτη 6 Ιούνη

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ  ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ  ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.

Συλλόγου «ο Μακρυγιάννης» - http://arpamakrygianni.blogspot.gr/

 

2023_05_06

Η δράση αντικαθιστά τα δάκρυα!

Όλοι και όλες στη Γενική Συνέλευση

 

Τρίτη 6 Ιούνη,  ώρα 18.00

7ο Δημοτικό Σχολείο Δάφνης  (Εθν. Αντίστασης & Αριστοτέλους)

 

Η είδηση κάνει το γύρο του διαδικτύου:

Σε σχολείο της Βόρειας Ελλάδας, εκπαιδευτικός αποδέχτηκε να αξιολογηθεί, έγινε η παρακολούθηση διδασκαλίας και με το χτύπημα του κουδουνιού αξιολογητής και αξιολογούμενος συζήτησαν πως πήγε η όλη διαδικασία. Όμως αυτά που άκουσε ο/η εκπαιδευτικός ήταν μάλλον μη αναμενόμενα, με αποτέλεσμα να βάλει απευθείας τα κλάματα. Συγκεκριμένα άκουσε ότι παρόλο που το σχέδιο μαθήματος ήταν πολύ καλό, ωστόσο οι μαθητές δεν “ακολούθησαν”, δεν κατάφερε ο/η συνάδελφος, σύμφωνα με τον επιθεωρητή πάντα, να διατηρήσει το ενδιαφέρον των παιδιών με αποτέλεσμα αυτά να γελάνε και να ασχολούνται με άλλα πράγματα κατά την ώρα του μαθήματος/επιθεώρησης. Το

περιστατικό αποτελεί ένα από τα πολλά που έχουν γίνει γνωστά το τελευταίο διάστημα.  

Κι αν αυτά συμβαίνουν τώρα, που οι σύμβουλοι-επιθεωρητές παριστάνουν τους «φίλους» μας φανταστείτε τι έχει να γίνει εάν η αξιολόγηση περάσει.

 

Την ίδια στιγμή, το Υπουργείο Παιδείας καλλιεργεί το κλίμα του κοινωνικού αυτοματισμού, δίνει βορρά τους εκπαιδευτικούς στο μικρό αλλά υπαρκτό εκείνο τμήμα των γονέων, στην ακροδεξιά και όλο το ιδεολογικό της οπλοστάσιο (ρατσισμός, ξενοφοβία, αντικομμουνισμός, ανορθολογισμός, ομοφοβία). Χαρακτηριστική η περίπτωση της εκπαιδευτικού με αφορμή την προβολή της πολυβραβευμένης παιδικής ταινίας «Αγόρια στο ντους».

 

Με το τέλος της φετινής σχολικής χρονιάς κλείνουν δύο χρόνια  ενός πολύ σημαντικού κύκλου αντιπαράθεσης με τη νεοφιλελεύθερη/νεοσυντηρητική πολιτική στην παιδεία και την κοινωνία. Ένας μαζικός και ηρωικός αγώνας που δόθηκε και δίνεται από όλες και όλους μας, σχολείο-σχολείο, στους Συλλόγους Διδασκόντων, στις απεργίες και τις διαδηλώσεις, στις συζητήσεις και στις ενημερώσεις, μέσα στους Συλλόγους Εκπαιδευτικών, με κείμενα και αναρτήσεις, κόντρα σε δικαστικές προσφυγές, διοικητικές πιέσεις, αντιδημοκρατικές αυθαιρεσίες, πολιτικούς και ατομικούς εκβιασμούς, διαρκείς επιθέσεις από δημοσιογραφικά επιτελεία που απαξιώνουν το ρόλο και το έργο του εκπαιδευτικού σώματος και τον αγώνα των συνδικάτων.

 

Μπαίνουμε στη δίνη μιας δυνατής νεοφιλελεύθερης καταιγίδας, που φαντάζει αδυσώπητη. Μέσα σε αυτή τη δίνη παρά τους φόβους και τις απογοητεύσεις, υπάρχουν οι ανάγκες και οι επιλογές μας. Η νεοφιλελεύθερη επέλαση με τη σιδερένια φτέρνα του κράτους και τις ακροδεξιές εφεδρείες να εξοπλίζουν το «αόρατο χέρι» της αγοράς,  γεννάει κοινωνικούς αποκλεισμούς, ταξικές αντιθέσεις, καταστροφή του μέλλοντος εκατοντάδων χιλιάδων παιδιών και οικογενειών.

 

Από τη μια τα άβατα Ηλύσια πεδία για τους «αρίστους» και από την άλλη η ζούγκλα της επιβίωσης για την κοινωνική πλειοψηφία. Επειδή δεν είμαστε επαγγελματίες της πολιτικής, αλλά πολιτική για μας είναι η θέση απέναντι στις κοινωνικές ανάγκες, βαδίζουμε σταθερά δίπλα και μέσα στην κοινωνική πλειοψηφία, ως τέκνα της ανάγκης και της οργής. Ενάντια στη νεοφιλελεύθερη/νεοσυντηρητική πολιτική της εμπορευματοποίησης, της κατηγοριοποίησης,  της διάλυσης της Παιδείας και του Δημόσιου Σχολείου, τη διάλυση και κατάργηση κάθε δημόσιου αγαθού, ενάντια στον ατομισμό και την επέλαση της αγοράς, ενάντια στον ανορθολογισμό και τον «ηθικό πανικό» μιας διεφθαρμένης ακροδεξιάς βουτηγμένης στα σκάνδαλα και τη διαφθορά, απέναντι σε ένα καθεστώς μιας νέας εξουσίας οικονομικών ελίτ, ταξικής «δικαιοσύνης και πολιτικού κατεστημένου  ας φανερώσουμε με εμφατικό τρόπο τη δύναμή μας. Ας σηκώσουμε το βλέμμα μας και ας κοιτάξουμε κατάματα τους νεοφιλελεύθερους καταχτητές. Είμαστε εδώ.

 

Μπορεί να κλάψω, μπορεί να φοβηθώ, αλλά θα είμαι εδώ.

 

Τα συνδικαλιστικά δικαιώματα το ένα μετά το άλλο καταργούνται. Τα μέλη του ΔΣ της ΔΟΕ (πλην του τριμελούς προεδρείου) δεν δικαιούνται άδεια. Οι Σύλλογοι δεν δικαιούνται πλέον άδεια για τις τακτικές τους Γενικές Συνελεύσεις.

 

Δικαιολογίες πλέον δεν υπάρχουν. Όσες και όσοι πιστεύουμε και οραματιζόμαστε μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες  πρέπει να είμαστε εκεί. Στη Γενική Συνέλευση.

 

Είναι η ώρα να δώσουμε τα χέρια και να σφίξουμε τις γροθιές μας! Η αλληλεγγύη, η συλλογικότητα, η κοινή αγωνιστική δράση, τα σωματεία των εργαζομένων είναι τα μόνα όπλα μας στη σκοτεινή εποχή που έχουμε μπει εδώ και χρόνια. Κι όμως, είναι ισχυρά όπλα. Αρκεί να τα στηρίξουμε και να τα αξιοποιήσουμε όπως πρέπει.

 

Το έχουμε ανάγκη.

Το χρωστάμε σε όσους/ες αγωνίστηκαν για να έχουμε δικαιώματα και παιδαγωγική ελευθερία.

 

Το χρωστάμε στους αγώνες που δώσαμε και θα δώσουμε μαζί, στους/στις νεοδιόριστους/ες που υπέγραψαν απεργία-αποχή και αντιστέκονται στους/στις αξιολογητές/τριες.

 

Το χρωστάμε στο κοινό μας μέλλον.