Για τον Σταύρο μας...

   

          Σήμερα χάσαμε έναν ακριβό σύντροφο. Ο Σταύρος Καλλώνης, μέλος της Εκπαιδευτικής Λέσχης, εκπρόσωπος των Παρεμβάσεων Κινήσεων Συσπειρώσεων στο ΔΣ της ΔΟΕ, δεν είναι πια ανάμεσά μας, να μας στηρίζει με το χαμόγελο, την αθεράπευτη αισιοδοξία του, την αστείρευτη μαχητικότητά του.

​      Και τώρα που έφτασε η πικρή στιγμή του αποχωρισμού, από όσα μοιραστήκαμε στα χρόνια που είχαμε την τιμή να βαδίσουμε μαζί με το Σταύρο, κρατάμε σαν φυλαχτό κάποιες ιδιαίτερες στιγμές:

​       Ο Σταύρος, να διδάσκει με αγάπη και υπομονή τα πρωτάκια του.

​      Ο Σταύρος με τη φωτογραφική του μηχανή, να αιχμαλωτίζει στιγμές από το παρόν.

​       Ο Σταύρος, μαζί με την αγαπημένη του Βάσω, να καμαρώνει το Στελλάκη του και την Παύλινα του.

​     Ο Σταύρος, να περπατά στα μονοπάτια των ανταρτών, στο Γράμμο και στο Βίτσι.

​      Ο Σταύρος, να δίνει τη μάχη στις Γενικές Συνελεύσεις, στις απεργίες, στις διαδηλώσεις.

​      Ο Σταύρος, με το χαμόγελο και το λαμπερό βλέμμα, να δίνει κουράγιο σε όσους το έχασαν, να διασκεδάζει τις αμφιβολίες μας, να λυγίζει τη βέργα από την πλευρά της αγωνιστικής βεβαιότητας, της αυτοπεποίθησης και της αισιοδοξίας.

​    Ο Σταύρος, θαρραλέος και αποφασιστικός απέναντι στους μπράβους φασίστες της Χρυσής Αυγής στο Ικόνιο.

​    Ο Σταύρος, μεθοδικός και συνεπής ιστορικός ερευνητής να παρουσιάζει τις ανακοινώσεις του στα συνέδρια του Παντείου για την αντίσταση και τον εμφύλιο.

​Ιδρυτικό μέλος της Εκπαιδευτικής Λέσχης, ο Σταύρος ήταν παρών στο εγχείρημά μας από την αρχή και συνέβαλε καθοριστικά στον προσανατολισμό και τις επιλογές του. Καλό σου ταξίδι σύντροφε Σταύρο. Το έργο σου, τα γραπτά σου, ο λόγος σου, αποτελούν για μας πολύτιμη παρακαταθήκη.

​     Οι σύντροφοι που σημάδεψαν τη ζωή μας, οι σύντροφοι που χάιδεψαν τρυφερά την ύπαρξή μας, οι σύντροφοι που στάθηκαν μπροστά στις δύσκολες ώρες, οι σύντροφοι που μοιραστήκαμε μαζί τους χαρές και λύπες, οι σύντροφοι που φώτισαν το μέλλον με χρώματα, με αγώνες και οράματα,  οι σύντροφοι «που εφύτεψαν εικόνες ίδιες με τα δέντρα εκείνα που ρίχνουν τα κλωνάρια τους μες στα παρθένα δάση», δεν πεθαίνουν, «κατοικούν στο βάθος των δρόμων, όποιον και να πάρεις θα τους συναντήσεις…»

Εκπαιδευτική Λέσχη 

 http://www.e-lesxi.gr/t10-epi-antio-stavro-arth6