Την Πέμπτη 22 Οκτωβρίου συντεταγμένα όλες οι παρατάξεις που είχαν δηλώσει συμμετοχή στις εκλογές για την ανάδειξη αιρετών εκπροσώπων στα Υπηρεσιακά Συμβούλια, απέσυραν τη συμμετοχή τους, από τις «ηλεκτρονικές εκλογές» της 7ης Νοεμβρίου, από το ΚΥΣΠΕ και όλα τα ΑΠΥΣΠΕ, υλοποιώντας την απόφαση της ΔΟΕ. Σε όλα τα ΠΥΣΠΕ της χώρας συνέβη το ίδιο. Παντού, με αποφάσεις Συλλόγων, με κοινά κείμενα, με κοινές διαβουλεύσεις και συλλογικές διαδικασίες αποσύρθηκαν όλα τα ψηφοδέλτια και όλοι/ες οι υποψήφιοι.
Η πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΙΘ έμεινε απομονωμένη στο γυάλινο πύργο της, προστατευμένη από δυνάμεις καταστολής, να κοιτάζεται αλαζονικά στον καθρέφτη της επικοινωνιακής απάτης και της χειραγωγημένης ενημέρωσης, μονολογώντας την μόνη ατάκα που της έχει απομείνει ότι «όλα είναι όμορφα πλασμένα στο βασίλειό της» και προωθώντας την μόνη πρακτική που της έχει απομείνει: την επιβολή, τον αυταρχισμό, την καταστολή.
Από εδώ και πέρα, αν οι εκλογές της 7ης Νοεμβρίου πραγματοποιηθούν, θα αποτελούν παρωδία και πραξικόπημα. Θα αποτελούν εκλογές βίας και νοθείας.
Πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί παρά διαδικασία βίας, η αντιδημοκρατική απόφαση
του ΥΠΑΙΘ να μην κάνει δεκτές τις αποσύρσεις των ψηφοδελτίων και τις παραιτήσεις όλων των υποψηφίων, καθώς και η εμμονική επιλογή να προχωρήσει στη διενέργεια των ψευτοεκλογών, με τους υποψηφίους και τους συνδυασμούς να συμμετέχουν παρά τη θέλησή τους, σε μια διαδικασία συνταγματικά, νομικά και τεχνικά διάτρητη και πολιτικά πραξικοπηματική;Πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί, παρά διαδικασία νοθείας, η διενέργεια ηλεκτρονικών εκλογών και η «εκλογή» «αιρετών», όταν οι μόνοι που (πιθανώς) θα συμμετέχουν θα είναι χειροκροτητές της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΑΙΘ, δηλαδή του φορέα που διενεργεί τις «εκλογές»;
Υποψήφιοι δια της βίας και παρά τη θέλησή τους, έλεγχος των συμμετεχόντων, αδιαφανής εκλογική διαδικασία με διορισμένες εφορευτικές επιτροπές, χωρίς τη συμμετοχή εκπροσώπων των συλλόγων… Όλα αυτά το ΥΠΑΙΘ τα βαφτίζει εκλογές…
Στην πραγματικότητα όλα αυτά κουβαλάνε έντονα τη μπόχα των δημοψηφισμάτων της χούντας και των πρακτικών του Μποκάσα. Ίσως το ΥΠΑΙΘ αποφασίσει να προβάλλει και «ΕΠΙΚΑΙΡΑ» σε φιλικά ΜΜΕ, με τον εκφωνητή να σχολιάζει θριαμβευτικά: «διενεργήθηκαν σήμερα με απόλυτη τάξη οι εκλογές των Υπηρεσιακών Συμβουλίων. Οι εργαζόμενοι αποθέωσαν την υπουργό παιδείας που απηύθυνε διάγγελμα από διαδικτυακή τηλεδιάσκεψη, ενώ σε πολλές πλατείες όπου υπήρχαν video-wall, εκπαιδευτικοί με τους μαθητές τους ανέμιζαν πολύχρωμα σημαιάκια».
Ως εδώ!
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, ο μόνος δρόμος για την αποκατάσταση μιας στοιχειώδους δημοκρατικής νομιμότητας είναι: 1. Η παραίτηση της υπουργού «παιδείας», 2. Η αναβολή της διενέργειας των εκλογών με ταυτόχρονη παράταση της θητείας των εν ενεργεία αιρετών, μέχρις ότου υπάρξουν οι υγειονομικές συνθήκες που θα καταστήσουν ασφαλή τη διεξαγωγή τους, δια ζώσης, με όλες τις απαραίτητες υγειονομικές προϋποθέσεις (περισσότερα εκλογικά τμήματα, υγειονομικό υλικό), 3. Η κατάργηση του άρθρου 22 του νόμου 4728/20 και της εφαρμοστικής Υ.Α. (Φ.350/52/139940), που καθορίζει τη διαδικασία διεξαγωγής των εκλογών για την ανάδειξη αιρετών στα Υπηρεσιακά Συμβούλια με ηλεκτρονική ψηφοφορία.
Αν το ΥΠΑΙΘ επιμείνει στην αντιδημοκρατική εκτροπή, τότε…
ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΚΛΙΚ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ – ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ
Σύσσωμο το εκπαιδευτικό σώμα και συντεταγμένα το εκπαιδευτικό κίνημα πρέπει να βάλει τέλος σε αυτό τον αντιδημοκρατικό κατήφορο του ΥΠΑΙΘ. Να σταματήσει την προσπάθεια αυταρχικής επιβολής πάνω στην εκπαίδευση και το Δημόσιο σχολείο όλων των αντιλήψεων και πρακτικών αυτής της επιθετικής νεοφιλελεύθερης ομάδας, που αντιγράφει τον Τραμπισμό και τo «Tea Party», που υλοποιεί τις κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ για ένα σχολείο υποταγμένο στις ορέξεις της αγοράς, που διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες με κάθε ευκαιρία. Οι ήδη απονομιμοποιημένες «εκλογές» πρέπει να ακυρωθούν.
Ο μόνος δρόμος για μια τέτοια προοπτική περνάει μέσα από αποφάσεις Συλλόγων και Ομοσπονδιών που θα καταγγέλλουν τη διενέργειά τους, θα τις χαρακτηρίζουν αντιδημοκρατικές και παράνομες, θα καλούν σε αποχή από αυτές, δεν θα αναγνωρίζουν τα «αποτελέσματά» τους, θα προχωρήσουν στη χρήση όλων των ενδίκων μέσων για την ακύρωσή τους.
Ο δρόμος για την ακύρωση των «εκλογών» περνάει από την συνέχιση της ενιαίας και καθολικής στάσης όλων των παρατάξεων (από όποια διαφορετική αφετηρία και προσέγγιση έχουν, όσες ταλαντεύσεις κι αν είχαν) να καταγγείλουν τις διαδικασίες και να ορθώσουν τείχος στην αντιδημοκρατική εκτροπή. Χρειάζεται να κατανοήσουμε όλοι ότι στο πεδίο των εκλογών της 7ης Νοεμβρίου διακυβεύονται πολύ περισσότερα ζητήματα, από ότι οι ίδιες οι εκλογές. Διακυβεύεται το τι θα γίνει την επόμενη ημέρα στα ζητήματα της αξιολόγησης, διακυβεύεται το πώς θα διαμορφωθεί το σχολείο μέσα στις συνθήκες της πανδημίας, διακυβεύεται το ψυχικό σθένος των ανθρώπων και των Συλλόγων που θα αντιπαρατεθούν στη νεοφιλελεύθερη επέλαση, όταν η ύφεση θα ξεπεράσει το 15%, διακυβεύεται το αν θα διατυπώνονται και θα διεκδικούνται αιτήματα ή θα αποδεχτούμε το νόμο της σιωπής και του υπάκουου υπηκόου.
Ο δρόμος για την ακύρωση των εκλογών περνάει μέσα από τη στάση κάθε συναδέλφισσας και συναδέλφου που ενισχύοντας την ενιαία αγωνιστική στάση όλου του κλάδου ΘΑ ΑΠΕΧΕΙ από αυτές τις «εκλογές», σεβόμενος/η τις δημοκρατικές διαδικασίες και τις συλλογικές αποφάσεις. Ας κοιτάξουμε όλοι/ες μας πίσω από το λόφο… Η επόμενη ημέρα πρέπει να γράφει ΝΙΚΗ των εκπαιδευτικών και του εκπαιδευτικού κινήματος και ΗΤΤΑ του ΥΠΑΙΘ και των επιλογών του.
Η στάση της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΑΙΘ και της κυβέρνησης που την καλύπτει πλήρως, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΑ. Αποτελεί μέρος ενός συνολικότερου σχεδιασμού για την εκπαίδευση και την κοινωνία.
Γνωρίζουν πολύ καλά τον κοινωνικό και πολιτικό ρόλο που έχουν τα εκπαιδευτικά συνδικάτα και τον ρόλο που έχουν διαδραματίσει ιστορικά. Γνωρίζουν πολύ καλά τον ανθρωπιστικό, προοδευτικό και συλλογικό προσανατολισμό των παιδαγωγικών αντιλήψεων και πρακτικών που υπάρχουν στο εκπαιδευτικό σώμα. Σήμερα τα εκπαιδευτικά συνδικάτα είναι από τις μεγαλύτερες ενώσεις εργαζομένων, με ενεργούς συλλόγους-σωματεία, σε μεγάλο βαθμό ζωντανές διαδικασίες, μεγάλη συσχέτιση με την κοινωνία και τις τοπικές κοινωνίες, πανελλαδική διάρθρωση, δυνατότητα έγκαιρων και μαζικών αποφάσεων, δυνατότητα ανάπτυξης μαζικών και δυναμικών αντιστάσεων και αγώνων.
Η πρώτη, λοιπόν, στόχευση της κυβέρνησης και του ΥΠΑΙΘ είναι το χτύπημα των εκπαιδευτικών συνδικάτων, Ομοσπονδιών, Συλλόγων, συλλογικών οργάνων, επιτροπών.
Αξιοποιούν το δόγμα του σοκ με ακραίες νεοφιλελεύθερες ταξικές επιλογές:
- Αντί να μειώσουν τον αριθμό των μαθητών ανά τμήμα τον ανεβάζουν στους 25-27
- Αντί να δουν ότι μία στις τέσσερις οικογένειες δεν έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο, βγαίνουν και κομπάζουν με ανερυθρίαστα ψεύδη ότι μοίρασαν 75.000 υπολογιστές
- Αντί να ενισχύσουν τη δημόσια εκπαίδευση, δίνουν δύναμη στους σχολάρχες των ιδιωτικών σχολείων, αναγνωρίζουν τα «κολλέγια», δημιουργούν κουλτούρα χορηγών, μιλούν για «αριστεία» εννοώντας τη διαμόρφωση μιας ομάδας σχολείων ελίτ.
- Αντί να πάρουν μέτρα για τη πανδημία μας λένε να κάνουμε εμείς τους γιατρούς και τους νοσηλευτές, με ανεφάρμοστα πρωτόκολλα και με τους γονείς να πληρώνουν από τη τσέπη τους αυτά που όφειλε να κάνει το κράτος.
- Αντί να προχωρήσουν σε προσλήψεις και μόνιμους διορισμούς, κάνουν 3μηνες συμβάσεις και αφήνουν τα σχολεία χωρίς προσωπικό, πάνω από ενάμιση μήνα.
- Αντί να ακούσουν τα αιτήματα των μαθητών, των γονέων και των εκπαιδευτικών, δίνουν εντολές στις δυνάμεις καταστολής να συλλαμβάνουν 14χρονα παιδιά, να τα κρατάνε 5 μέρες στη φυλακή ως εγκληματίες. Νομοθετούν τη διαγωγή κοσμία, βάζουν απουσίες σε όσους μαθητές διεκδικούν…
- Δεν έχουν δώσει δεκάρα τσακιστή στα σχολεία
- Αντί να ενισχύσουν τα προληπτικά μέτρα αραίωσης και αποστάσεων, στοιβάζουν τους μαθητές με τον μεγαλύτερο συγχρωτισμό που υπάρχει σε όλο τον πλανήτη.
- Αντί για δωρεάν τεστ, πληρώνουν τους καναλάρχες και τους κλινικάρχες.
- Αντί να αυξήσουν τα δρομολόγια στα Μ.Μ.Μ., δείχνουν κραυγάζοντας το συνωστισμό μέσα σε αυτά.
- Αντί να ενισχύσουν τις ΜΕΘ και την πρωτοβάθμια φροντίδα, μας υποχρεώνουν να πληρώνουμε και για τη συνταγογράφηση ενός αντιβιοτικού.
Στόχος του δόγματος του σοκ είναι η ψυχική και υλική αποδυνάμωση του αντιπάλου, στόχος ο μηδενισμός των αντιδράσεων, στόχος η αποδοχή ότι «δεν μπορεί να γίνει τίποτα», «να αποδεχτούμε τη μοίρα μας»
Προωθούν με κάθε τρόπο τη διάσπαση στη σχέση του εκπαιδευτικού κινήματος με τους γονείς και την κοινωνία. Το επιχειρούν αξιοποιώντας τις χειραγωγημένες ειδήσεις, τον ανταγωνισμό και την αλληλοεπίρριψη ευθυνών στο εσωτερικό της εκπαιδευτικής κοινότητας, τη σύγχυση των ρόλων, τον κοινωνικό αυτοματισμό.
Προωθούν τη διχοτόμηση των συνδικάτων. Με ακραία επιθετικές πολιτικές αποφάσεις, όπως αυτή για τη διενέργεια των «εκλογών» βίας και νοθείας, προσπαθούν να οικοδομήσουν μια νέα ακραία πολιτική συμμαχία που θα έχει υπάκουο κρατικό ρόλο και στόχο να διχάσει το εκπαιδευτικό σώμα, να διαλύσει τη δυνατότητα διεκδικητικών και αγωνιστικών αποφάσεων από Συλλόγους και Ομοσπονδίες, να υποτάξει πλήρως το εκπαιδευτικό κίνημα και να διαμορφώσει τις υλικές βάσεις για τη διαφοροποίηση των συμφερόντων στο εσωτερικό του.
Η δεύτερη στόχευση της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΑΙΘ και της κυβέρνησης για την εκπαίδευση είναι η πλήρης ανατροπή των συλλογικών οργάνων και αποφάσεων στο πεδίο της οργάνωσης της δημόσιας εκπαίδευσης, με χτύπημα των αρμοδιοτήτων των Συλλόγων Διδασκόντων, με ενίσχυση του ρόλου του διευθυντή, ως μονοπρόσωπου φορέα αποφάσεων, με ενίσχυση του «επιθεωρητικού» και διοικητικού ελέγχου για την αποδοχή αυτών των αποφάσεων, με ευτελισμό του θεσμού των αιρετών εκπροσώπων, με κατασταλτικό καθηκοντολόγιο και ανάλογα νομοθετήματα. Στοχεύουν σε μια συνολική αντιδημοκρατική, αντισυλλογική ιεραρχικοποίηση του σχολείου.
Η τρίτη στόχευση των κρατούντων βρίσκεται στη συντηρητικοποίηση των εκπαιδευτικών αντιλήψεων και πρακτικών, στον εξοβελισμό της παιδαγωγικής από την εκπαίδευση και την αντικατάσταση των παιδαγωγικών πρακτικών από τεμάχια διδακτικών τεχνικών και πληρωμένων προγραμμάτων. Βρίσκεται στην ένταση του ανταγωνισμού μεταξύ των εκπαιδευτικών και την ακύρωση κάθε κοινωνικής ερμηνείας των εκπαιδευτικών διαδικασιών και σχέσεων. Βρίσκεται στην μετατροπή των σχολικών τάξεων σε ριάλιτι σόου.
Μέσα από αυτή τη διαδικασία σπάει η ηθική, ανθρωπιστική και παιδαγωγική διάσταση της εκπαίδευσης, η οποία μετατρέπεται σε προϊόντα- πακέτα με χρηματική αξία. Το κοινωνικό αγαθό μετατρέπεται σε εμπορεύσιμο προϊόν. Η καπιταλιστική οικονομία της αγοράς γίνεται μια γενικευμένη κοινωνία της αγοράς, με τους νόμους της ισχύος να υπερτερούν των αιτημάτων της κοινωνικής ισότητας… Δεν είναι τυχαίες οι διαρκείς ευχαριστίες της υπουργού «παιδείας» σε εταιρείες και χορηγούς, στο πλαίσιο διαμόρφωσης μιας κουλτούρας χορηγών και μιας κουλτούρας αποδοχής της εισβολής της ιδιωτικής κερδοφορίας στον δημόσιο χώρο και τη δημόσια εκπαίδευση.
Βασικό εργαλείο όλων των παραπάνω στοχεύσεων είναι η αξιολόγηση των σχολείων και των εκπαιδευτικών και γι’ αυτό το ΥΠΑΙΘ πολύ σύντομα, θα προχωρήσει σε απόπειρα εφαρμογής της μέσα στην εκπαιδευτική διαδικασία, τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς.
Η ίδια κατάσταση προωθείται στην κοινωνία. Η σύμπλευση κυβέρνησης – κράτους – χειραγωγημένης επιστήμης – χειραγώγησης της πληροφορίας (ας θυμηθούμε τις αίθουσες του Γκίκα και τις εγκυκλίους της Γκίκα) διαμορφώνει ένα πλαίσιο όπου κανείς δεν γνωρίζει τα δεδομένα. Γνωρίζει μόνο όσα του λένε. Δεν είσαι πια μετέχων πολίτης, αλλά υπάκουος ακροατής.
Στα παραπάνω πρέπει να συμπληρώσουμε το γενικότερο σχεδιασμό ενάντια στις κοινωνικές αντιστάσεις, διεκδικήσεις και μαζικούς αγώνες, το συνολικότερο σχέδιο για το χτύπημα της συλλογικής δράσης και οργάνωσης των εργαζομένων, για την υπονόμευση της ίδιας της λειτουργίας και δράσης των σωματείων. Τη στιγμή που δυναμώνει η αντιλαϊκή επίθεση και φουντώνουν οι εστίες αγώνα και αντίστασης απέναντι σε αυτή την πολιτική, η κυβέρνηση επιδιώκει να χτυπήσει κάθε συλλογική διαδικασία. Ο υπό κατάθεση συνδικαλιστικός νόμος που επεμβαίνει στη δυνατότητα των σωματείων να αποφασίζουν αγωνιστικές κινητοποιήσεις και απεργίες, εντάσσεται σε αυτή τη λογική. Στην ίδια γραμμή και ο νόμος για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, με ταυτόχρονη αύξηση των κατασταλτικών πρακτικών και των αναίτιων επιθέσεων εναντίον διαδηλωτών.
Μια τέτοια εκπαιδευτική και κοινωνική δυστοπία βρίσκεται σε εξέλιξη.
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ; ΕΜΕΙΣ !
Όλοι εμείς που πιστεύουμε στις συλλογικές διαδικασίες.
Όλοι εμείς που πιστεύουμε στην κοινωνική ισότητα και μαχόμαστε για να υπάρξει.
Όλοι εμείς που θέλουμε την παιδεία να είναι κοινωνικό αγαθό.
Εμείς είμαστε τα συνδικάτα μας, οι μαζικές ενώσεις των εργαζομένων.
Εμείς είμαστε οι αποφάσεις μας και οι αγώνες μας.
Εμείς είμαστε οι κοινοί βηματισμοί στους δρόμους των αγώνων.
Εμείς μπορούμε να τους σταματήσουμε και να αλλάξουμε τη ροή των πραγμάτων.
Μέσα σε αυτό το δυστοπικό, αγωνιώδες, κουραστικό και πιεστικό παρόν της εκπαίδευσης έχουν ήδη δοθεί νικηφόρες μάχες, που δεν πρέπει να ξεχνάμε:
- Οι κάμερες δεν μπήκαν και δεν θα μπουν στις τάξεις μας.
- Η απαγόρευση των διαδηλώσεων δεν μπορεί να εφαρμοστεί.
- Σύσσωμος ο κλάδος απονομιμοποίησε τις «εκλογές» της υπουργού.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες ο ρόλος των εκπαιδευτικών, των Συλλόγων και των Ομοσπονδιών είναι κρίσιμος:
- Να ενισχύσουμε τις διαδικασίες βάσης, τη λειτουργία των πρωτοβάθμιων σωματείων-Συλλόγων.
- Να διαμορφώσουμε ένα μέτωπο αιτημάτων και αγώνα ενάντια στις νεοφιλελεύθερες επιλογές.
- Να δυναμώσουμε την ενημέρωση, την αντιπληροφόρηση.
- Να ενισχύσουμε τους δεσμούς μας με την κοινωνία, τους μαθητές μας και τους γονείς.
- Να αποκρούσουμε τον ατομικό ανταγωνισμό και να ενισχύσουμε τις συλλογικές αποφάσεις.
Η επόμενη νικηφόρα μάχη μας να είναι η ακύρωση των εκλογών της 7ης Νοεμβρίου.
Αποχή από τις ψευτοεκλογές
Να παραιτηθεί η υπουργός παιδείας
Πηγή: https://www.e-lesxi.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.