Αγώνας διαρκείας είναι η απάντηση σε κάθε υπουργό παιδείας

του Αλέξανδρου Πολυζώη

     Δυναμικός μήνας ο Γενάρης! Μετά την ανακοίνωση του προσοντολογίου σαν «χριστουγεννιάτικο» δώρο από το υπουργείο, τίποτα πλέον δεν ήταν πιο σίγουρο από την ανάγκη για αγώνα διαρκείας! Μετά από μια μακρά απραξία και στον αναβρασμό της αναμονής, το κερασάκι στην τούρτα έδωσε την ώθηση για να δείξει ξανά ο δάσκαλος ότι δεν είναι ένα άβουλο πλάσμα! Όπως τότε, το ’98, με τα εξεταστικά του ΑΣΕΠ, που έβρισκαν μπροστά τους ανθρώπους που πάλευαν για την εκπαίδευση, ενάντιοι σε μια – υπουργικών προδιαγραφών – «αξιοκρατία», με την κατάργηση της επετηρίδας προπύργιο που έπρεπε να πέσει για να εγκαθιδρυθεί και να εφαρμοστεί ο «αδιάβλητος» διαγωνισμος του ΑΣΕΠ! Αγώνας τότε… Αγώνας και τώρα!!!

     Έφτασε το 2019, λοιπόν, με το δώρο του προσοντολογίου προκαταβολικά! Και η απάντηση; Άμεση αντίδραση με κατάληψη της πρυτανείας, επαναλαμβανόμενες πορείες με τη μαζικότερη συμμετοχή των τελευταίων χρόνων, δράσεις και κινήσεις που έδειχναν πως η φλόγα που κινεί το δάσκαλο δε σβήνει, ούτε και μπορεί να τεθεί υπό έλεγχο!
     Από την πρώτη μέρα των κινητοποιήσεων, ο παλμός φαινόταν δυνατός και ικανός να κάνει εμφανή τη δυναμική ενός κλάδου που πάντα ήταν ο κυματοθραύστης σε θέμα μέτρων… Οικονομικών και μη! Ένας κλάδος που φρόντισε να δώσει το παρόν και τη στήριξη του στον αγώνα. Από τη Θράκη μέχρι την Κρήτη και από τα Γιάννενα μέχρι τη Σάμο! Η αφύπνιση ήταν μεγάλη και μπροστά στον κίνδυνο να περάσει το νομοσχέδιο – έκτρωμα, δεν λογάριασαν ούτε τον κόπο, ούτε τα χιλιόμετρα, ούτε και τα χρήματα! Και κατέφτασαν τα λεωφορεία στην κατειλημμένη πρυτανεία, το κέντρο αγώνα του «δασκαλάκου»! Κι όλοι μαζί ξεχυθήκαμε στους δρόμους για να δείξουμε πως πλέον δεν τρώμε αμάσητο ό,τι μας σερβίρεται!
     Το αίσθημα που ήταν διάχυτο μέσα στο πλήθος ήταν ο αναβρασμός… Μάτια γεμάτα άγχος και αγωνία για την «επ’ αύριον» της ψήφισης, μα ψυχές αγανακτισμένες που στα χείλια είχαν το «ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ»! Και με νταούλια, σφυρίχτρες και ντουντούκες στήθηκε ένα αγωνιστικό πανηγύρι με όλους εμάς να φωνάζουμε «ΚΑΝΤΕ ΩΡΟΜΙΣΘΙΟ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΝΑ ΠΑΕΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΣΤΟΥΣ ΦΟΥΡΝΟΥΣ ΙΚΑΡΙΑΣ», μέχρι τη Βουλή. Κι εκεί τα χημικά, που αντικατέστησαν τις επιθέσεις των αστυνομικών δυνάμεων, μας καλωσόρισαν για να μας σπάσουν τον τσαμπουκά! ΜΑ ΜΑΤΑΙΑ!!! Ούτε τότε με το ξύλο, ούτε και τώρα με τα χημικά έπεσε η ψυχή της αντίδρασης!
Αφισοκολλήσεις, διανομή εντύπων για ενημέρωση σχετικά με το νομοσχέδιο, παρέμβαση στο κεντρικό δελτίο της ΕΡΤ συνέθεταν την εικόνα! Κι έφτασε η μέρα κατάθεσης του νομοσχεδίου, που τελικά ψηφίστηκε… Και ο παλμός δεν κόπασε… Απλά πάγωσε! Η δύναμη έσβησε κι άρχισαν να υπολογίζονται τα μόρια! Οι περισσότεροι άρχισαν να ψάχνουν τι και πώς και να αναρωτιούνται: και τώρα τι;
     Τώρα λοιπόν που πέρασε ο νόμος, δεν αλλάζει κάτι! Όπως αγωνιστήκαμε πριν την ψήφιση, έτσι θα αγωνιστούμε και για τη μη εφαρμογή! Η συσπείρωση, ως εχθρός της διάσπασης που βασίζεται στο φόβο, και η καταπάτηση του ατομικού συμφέροντος είναι η «φιλοσοφική λίθος» για να δείξουμε κι εμείς οι νέοι αναπληρωτές πως δεν μασάμε σε υπουργικές αμπελοφιλοσοφίες και καθησυχαστικές απόψεις περί ευνοημένων… Όπως κάνανε και τότε! Γιατί στους ανακυκλωμένους λόγους υπουργών, ο επαναλαμβανόμενος, συνεχόμενος και μαζικός αγώνας είναι η απάντηση!!!

Πηγή: https://www.e-lesxi.gr/